يك صخره را در نظر بگيريد شما با چكش و تيشه و قلم به جانش مي افتيد و او ذره اي تغيير نمي پذيرد و هم چنان
سخت و مستحكم پابرجاست!!!!!!!!
اما همين صخره با دانه علفي كه از درون خودش سعي دارد راهي به بيرون بيابد مي شكند...
عشق مثل اين علف بايد از درون صخره دل انسان راهي به بيرون بيابد...
والا شما با سعي و كوشش نمي توانيد در دل هيچ كس نفوذ كنيد!
مگر خودش اجازة عبور را به شما بدهد...
نظرات شما عزیزان:
|